دانلود فایل بررسی نقش پروبيوتيك ها در تغذيه طيور
دسته بندي :
کالاهای دیجیتال »
رشته علوم دامی (آموزش_و_پژوهش)
این فایل در قالب فرمت word قابل ویرایش ، آماده پرینت و استفاده میباشد
فهرست
چکیده : 2
مقدمه: 2
تعریف پروبیوتیک 4
انتخاب میکروارگانیسمها به منظور تولید پروبیوتیک 5
خصوصیات پروبیوتیک ها 7
دوز و زمان مناسب مصرف پروبیوتیک ها 7
مقاومت دارویی 8
تاثیر پروبیوتیک ها بر عملکرد طیور 8
تلفات 8
تاثیر پروبیوتیک ها بر سیستم ایمنی، مورفولوژی روده و مصرف خوراک 9
تاثیر پربیوتیک بر عمکرد مرغان تخمگذار 9
تاثیر پروبیوتیک روی سیستم اسکلتی 9
چرا نتایج مطالعات بعضا متفاوت می باشد؟ 10
خلاصه 11
منابع: 12
چکیده :
پروبیوتیک ها ترکیبات میکروبی زنده ای هستند که مستقیما به جیره دام و طیور اضافه می شوند و اثر بسیار مطلوبی بر عملکرد و سلامت آنها دارند. این میکروارگانیسم ها نه تنها ایجاد بیماری نمی کنند، بلکه از تکثیر و رشد باکتری های بیماری زا نیز در دستگاه گوارش حیوانات جلوگیری کرده و موجب افزایش میکروفلور مفید در سیستم گوارش طیور می‌شوند. پروبیوتیک ها عبارتند از مکمل میکروبی زنده که از طریق بهبود تعادل میکروبی روده بر میزبان اثرات مفید اعمال می کند. سویه هایی که به عنوان پروبیوتیک استفاده شده اند معمولاً به جنس های لاکتوباسیلوس، انتروکوکوس وبیفیدوباکتریوم تعلق دارند.در بررسی میزان مهارکنندگی به صورت آزمایشگاهی هر دو سویه لاکتوباسیل از رشد اشرشیا کلی، سالمونلا تیفیموریوم و کلستریدیوم پرفرنژنس در هر دو جیره آغازین و میان دان در مقایسه با جیره کنترل جلوگیری کردند. پروبیوتیک ها می توانند سیستم ایمنی پرنده را تحت تاثیر قرار دهند زیرا می توانند باعث افزایش تعداد سلول های دیواره روده شوند. استفاده از پروبیوتیک موجب افزایش معنی دار تعداد پرز در روده شد. همچنین موجب کاهش نسبی فراوانی پرزهای زبانی شکل وافزایش فراوانی نسبی پرزهای برگی شکل در مقایسه با شاهد گردید. در اثر مصرف پروبیوتیک کاهش معنی داری در کلسترول سرم جوجه های گوشتی مشاهده نشده است. اما در تیمارها روند کاهش کلسترول محسوس بود مصرف لاکتوباسیل در همة سطوح مورد استفاده موجب کاهش معنی دار کلسترول سرم در ٣٠ روزگی شد.
کلمات کلیدی: پروبیوتیک، تغذیه، عملکرد، سیستم ایمنی
مقدمه:
پرورش طیور گوشتی در چند ساله اخیر با توجه به نقش و اهمیت خاصی که در تامین پروتئین حیوانی مورد نیاز انسان دارد رشد چشم گیری داشته است، به صورتی که از پرورش سنتی به صنعتی عظیم تبدیل شده است.
استفاده از آنتی بیوتیک ها به دلیل بوجود آوردن سویه های مقاوم و امکان انتقال این مقاومت به سایر گونه ها به ویژه در سویه های مشترک بین انسان و دام، ماندگاری بقایای دارویی در فرآورده های دامی مورد استفاده انسان هاو به هم زدن فلور میکروبی طبیعی دستگاه گوارش، مشکلات جدی در بهداشت عمومی و دامی ایجاد کرده وموجبات نگرانی مصرف کنندگان را فراهم ساخته است. هم اکنون در بعضی از کشورها استفاده از آنتی بیوتیک درخوراک دام و طیور به شدت محدود شده است.
پروبیوتیک ها ترکیبات میکروبی زنده ای هستند که مستقیما به جیره دام و طیور اضافه می شوند و اثر بسیار مطلوبی بر عملکرد و سلامت آنها دارند (سلمینن و همکاران، 1996 ). استفاده از این ترکیبات در خوراک طیور، به صورت بسیار گسترده مورد ارزیابی قرار گرفته است. این میکروارگانیسم ها نه تنها ایجاد بیماری نمی کنند، بلکه از تکثیر و رشد باکتری های بیماری زا نیز در دستگاه گوارش حیوانات جلوگیری کرده و موجب افزایش میکروفلور مفید در سیستم گوارش طیور می شوند استفاده از پروبیوتیک ها به صورت تجاری در کشور در حال گسترش می باشد.
فعالیت متابولیک و احتیاجات فلور میکروبی روده قابل مقایسه با کبد می باشد که فعالترین عضو متابولیک بدن می باشد. در مهره داران تعداد سلول های میکروبی دستگاه گوارش بیشتر از تمامی سلول های بدن می باشد. بیشترین میکروارگانیسم ها باکتری و مخمر می باشند. بیماری های روده ای مساله مهمی در صنعت طیور محسوب می شوند که اهمیت آن ناشی از افت تولید، افزایش تلفات و آلودگی محصولات طیور جهت مصارف انسانی می باشد. با افزایش نگرانی نسبت به مقاومت های آنتی بیوتیکی، ممنوعیت مصرف دزهای زیر حددرمانی آنتی بیوتیک ها در اروپا و احتمال ممنوعیت در ایالات متحده، توجه زیادی به یافتن جایگزین هایی برای آنتی بیوتیک ها در صنعت طیور وجود دارد.
2 گروه میکروارگانیسم در دستگاه گوارش طیور یافت می شوند. نخست باکتری های Autochthonous می باشند که در اثر مواجهه محیطی یا فعالیت های تغذیه طبیعی پرنده در روده کلونیزه می شوند. گروه دوم باکتری های Allocthonous می باشند که ماهیت اگزوژن داشته و بعنوان مکمل غذایی از طریق آب یا غذا با نام میکروب های غذایی مستقیم یا پروبیوتیک به دستگاه گوارش وارد می شوند.